dedicationability(!)

let's play...
let's count ourselves in...
let's get ready...
let's be happy...

let's stop...
let's dwell...
let's look around...
let's see...

let's go on...
let's move on...
let's carry on...
let's dream on...
yeah...
let's dream it on... and on...

let's consider...
let's forget...
let's forgive...
let's believe...

let's feel...
let's share...
let's fall...
let's fall...
let's fall...
let's fall...
in something...

yeah...

let's fall in something...

to niloo...
(inspired by a song called "lights" by "archive)

Remedy

می توانی،
خیلی زود،
بیایی،
و نگاهم کنی،
و لبخند بزنی،
از دور...
و نزدیکم شوی،
خیلی زود...

می توانی ،
رو به رویم بنشینی،
و نگاهم کنی،
و لبخند بزنی،
و بلند شوی،
و بروی،
حتی...

می بینی؟
چقدر ساده راضی می شوم؟
خیلی زود...
خیلی سریع

to a very dear mate...

the fact is,
mate,
everybody liked you,
but you were a jerky, nerdy bloody wanker.
and i knew that.
and i was just too good to turn you in...
and you continued to be that jerky nerdy good guy.
and then,
there was me,
who had some weaknesses,
and any body,
was just anyhow persuaded to reveal them,
and use them,
just to step upon my head,
and stand above, dry
while i was drowning...
yeah, mate...
the fact is you were an absolute fucking douche...

یک داستان خیلی کوتاه

از شهر اومده بود
خيلی وقت بود که توی ده بود
شايد ده سال، يا حتّی بيشتر
رو زمين کار می کرد
از صبح تا عصر
بيل می زد، کلنگ می زد، و گاو آهن می کشيد.
و عصر ها هميشه تو خونه ش، نور شمع، تا بعد از نيمه شب.

خيلی وقت بود که توی ده بود...

يه روز خيلی گرم،
که مثل هميشه مشغول بود،
کلنگشو تا پشت سرش برد بلا،
و يکهو،
خورشيد از تابيدن دست کشيد.
باد ايستاد
زمين متوقف شد.

فقط مورچه ها بودند که کمتر از دو متر زير کلنگ، به هر دری ميزدند تا جونشونو نجات بدن
و جونشونو نجات دادن،
و مرد ناگهان فهمید،
و همه چيز به وضع طبيعيش برگشت،
خورشيد، باد و زمين...
و مرد ديگه ونجا نبود،
فقط کلنگ بود و يه سری مورچه...

ديگه، خيلی وقت بود که توی ده بود